Przed nami wrzesień - czas adaptacji dzieci do przedszkola, czas wielkich zmian i wyzwań. Dziecko może opierać się zmianie, stawiać opór. Co możemy wtedy zrobić? Jak pomóc naszemu maluchowi? Przede wszystkim:
- obserwować co się z dzieckiem dzieje,
- akceptować jego emocje i potrzeby,
- postawić na kontakt z dzieckiem,
- i dać dziecku czas.
Adaptacja to relacja z nauczycielem i innymi dziećmi. Oprócz poznania budynku przedszkola i sali, dobrze jest nawiązać kontakt z nauczycielem naszego dziecka, poznać go, przedstawić dziecku i chwilkę porozmawiać.
Dzieci potrzebują w procesie adaptacji:
- czasu,
- poczucia bezpieczeństwa,
- dostępnych emocjonalnie dorosłych,
- zaufania i wsparcia ze strony dorosłych.
Zdecydowanie nie potrzebują presji czasu i oczekiwań, porównywania do innych dzieci, zawstydzania, straszenia i oceniania, a także dokładania stresów.
Istnieją pewne sygnały alarmowe, które mogą świadczyć o tym, że dziecko nie jest gotowe na zmianę. Są to:
- widoczne pogorszenie funkcjonowania dziecka,
- silne emocje po powrocie z przedszkola,
- brak relacji z nauczycielem i dziećmi.
Kiedy zauważymy takie objawy porozmawiajmy z nauczycielem, zastanówmy się wspólnie co zrobić i jak pomóc maluchowi.
Psychologia podsuwa nam pewne strategie wspierania procesu adaptacji.
Jeszcze zanim dziecko przekroczy próg przedszkola możemy starać się dostarczać mu okazje do rozstań (np. zostawiać pod opieką cioci). Warto abyśmy się odnieśli do wspomnień z czasu kiedy my chodziliśmy do przedszkola. Na rynku dostępny jest szereg publikacji dla najmłodszych oswajający temat przedszkola. Oto kilka z nich:
- Feluś i Gucio idą do przedszkola.
- Dusia i Psinek-Świnek. Pierwszy dzień w przedszkolu.
- Mysia w przedszkolu.
Kiedy będziemy opowiadać dziecku o przedszkolu nie koloryzujmy, a mówmy prawdę.
Gdy maluch już rozpoczął przedszkolną drogę możemy mu pomóc ją przejść łagodniej. Odejmujmy stresory – unikajmy kolejnych zmian w tym czasie (nie przemeblowujmy pokoju dziecka w tym okresie, przełóżmy przeprowadzkę jeśli to możliwe). Uznajmy emocje i potrzeby dziecka, szanujmy je. Nie jest dobrym pomysłem ciągłe mówienie o przedszkolu. Dajmy dziecku od niego odpocząć, dajmy chwilkę wytchnienia, zwróćmy uwagę na inne sprawy. Spędzajmy czas wspólnie, a wówczas dziecko samo się przed nami otworzy i zacznie mówić. Współpracujmy na bieżąco z nauczycielem. Jemu również zależy na tym, aby dziecko czerpało radość z pobytu w placówce.
Drogi Rodzicu! Chociaż pierwsze dni w przedszkolu będą ciężkie, uwierz mi Twój maluch z czasem zaadoptuje się do nowej sytuacji, a trudne początki będą tylko wspomnieniem. Na koniec kilka rad w pigułce. Trzymam kciuki! Powodzenia!
mgr Anna Kulesza
Mam nadzieję, że materiał zwiększy Państwa świadomość na temat wyzwań z jakimi muszą mierzyć się osoby z autyzmem i ich opiekunowie oraz przyczyni się do przeciwdziałania dyskryminacji. 